aimant

Occitan

Etimologia

Del latin adamas, -antis (fèrre durissim), del grèc ancian ἀδάμας «indondable».

Prononciacion

[ajˈman], /ajˈman/

Sillabas

ai|mant

Adjectiu

Declinason
Singular	Plural
aimant	aimants
[ajˈman]	[ajˈmans]

aimant masculin

1. (magnetisme, mineral) Mineral qu'una de sas proprietats es d’atirar lo fèrre.
2. Objècte decoratiu aimantat.
3. (figurat) Çò qu'atira e estaca.

Variantas dialectalas

• imant
• asimant

Traduccions

alemand: Magnet (de) anglés: magnet (en) basc: imana (eu) catalan: imant (ca)

espanhòl: imán (es) francés: aimant (fr) italian: calamita (it), magnete (it) portugués: ímã (pt)

Forma de vèrb

aimant

1. Participi present de aimar

Francés

Etimologia

Del latin adamas, -antis (fèrre durissim), del grèc ancian ἀδάμας «indondable».

Prononciacion

[ɛmɑ̃], /ɛmɑ̃/

Sillabas

ai|mant

Adjectiu

Declinason
Singular	Plural
aimant	aimants
[ɛmɑ]

aimant masculin

1. aimant

Forma de vèrb

aimant

1. Participi present de aimer