Occitan

Etimologia

Del latin appertĭnere, compausat de ad- e de pertĭnere.

Prononciacion

/apaɾ'tene/

Sillabas

a|per||ner

 Vèrb

aperténer (lengadocian)

  1. Èsser la proprietat legitima de qualqu’un, qu'aquel a qui es la causa l’aja en sa possession o non.
    • Tenon injustqment un objècte que m’aprten.
  2. Èsser lo drech, lo privilègi o lo pròpri, lo caractèr particular de qualqu’un o quicòm.
    • Lo drech de far gràcia aperten al cap de l’Estat.
  3. (impersonal) Incombir.
    • Aperten a pauc de gents de comprene aquò.
  4. Far partit de.
    • Aquel animal aperten a tal genre.
  5. (matematicas) Èsser element de
    • -2 aperten a l'ensemble Z dels entièrs relatius.

Variantas

Variantas dialectalas

Traduccions