Occitan

Etimologia

Del grèc ancian αὐτόχθων, autókhthōn compausat amb αὐτό e χθων «tèrra», pel latin autochthon

Prononciacion

/awtukˈtɔn/, /awtutˈtɔn/, provençau /awtukˈtɔ̃ⁿ/

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin autoctòn autoctòns
[awtukˈtɔn] [awtukˈtɔns]
Femenin autoctòna autoctònas
[awtukˈtɔno̞] [awtukˈtɔno̞s]

autoctòn

  1. Qu'es eissit del meteis airal ont se manifèsta, per oposicion a un fenomèn d’origina estrangièra.
  2. (ecologia) Se dich d’una espècia vegetala o animala originària del luòc on s'encontra, sens i aver èsser importada nimai transplantada.
  3. (anthropologia) Populacion que la preséncia endacòm pòt èsser establit fa fòrça generacions, per oposicion als colons o als estrangièrs.

Sinonims

Se dich d’una espècia vegetala o animala

Relatiu als pòbles originaris d’endacòm

Traduccions


 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
autoctòn autoctòns
[awtukˈtɔn] [awtukˈtɔns]

autoctòn masculin, (equivalent femenin: autoctòna)

  1. (antropologia) Persona que los aujòls son originaris del sòl ont demòra, per oposicion a colon, estrangièr, immigrat.