Occitan

Etimologia

Del latin barbarus « estrangièr al respècte dels Grècs o dels Romans », del grèc ancian βάρβαρος.

Prononciacion

lengadocian /baɾˈβaɾo̞/
escotar « barbara »
provençau /baʀˈbaʀə/

Sillabas

bar|ba|ra

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
barbara barbaras
[baɾˈβaɾo̞] [baɾˈβaɾo̞s]

barbarafemenin, (masculin: barbar / barbare)

  1. (Antiquitat) Femna qu’aperten a un grop fòra de la civilizacion grèga, puèi, romana.
  2. (Antiquitat tardièra, per extension) Femna apertenent als pòbles germanics que envasiguèron l’Empèri roman e autres envasidors, de las grandas migracions entre los sègles IV e VII.
  3. (pejoratiu) Femna considerada coma crudèla, inumana, violenta.

Sinonims

Antonims

Derivats

Traduccions


 Forma d'adjectiu

barbara

  1. Femenin singular de barbar / barbara.