barbare
Occitan
Etimologia
Prononciacion
- gascon /baɾˈβaɾe/
- escotar « barbare »
- provençau /baʀˈbaʀe/
Sillabas
bar|bare
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | barbare | barbares |
[baɾˈβaɾe] | [baɾˈβaɾes] | |
Femenin | barbara | barbaras |
[baɾˈβaɾo̞] | [baɾˈβaɾo̞s] |
- (Antiquitat) Qualifica los pòbles que son pas grècs o romans.
- (figurat) Qu'es sauvatge, rude, ignorant ; que manca de civilizacion.
- Que manca d’armonia, d'estil.
- Qu'es crudèu, inuman.
Variantas dialectalas
- barbar (lengadocian, provençau)
Sinonims |
Antonims |
Derivats
Traduccions
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | |
Singular | Plural |
barbare | barbares |
[baɾˈβaɾe] | [baɾˈβaɾes] |
barbare (gascon), (provençau); masculin, (femenin: barbara)
- (Antiquitat) Persona qu’aperten a un grop fòra de la civilizacion grèga, puèi, romana.
- (Antiquitat tardièra, per extension) Persona apertenent aus pòbles germanics que envasiguèron l’Empèri roman e autres envasidors, de las grandas migracions entre los sègles IV e VII.
- (pejoratiu) Òme o grop social considerat coma crudèu, inuman, violent.
Variantas dialectalas
- barbar (lengadocian, provençau)
Traduccions
|
Francés
Etimologia
Prononciacion
- /baʁbaʁ/
Sillabas
bar|bare
Adjectiu
barbare masculin o femenin, (plurals: barbares)
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
barbare | barbares |
[baʁbaʁ] |
barbare masculin o femenin