Occitan

Etimologia

Del latin barbarus « estrangièr al respècte dels Grècs o dels Romans », del grèc ancian βάρβαρος.

Prononciacion

gascon /baɾˈβaɾe/
escotar « barbare »
provençau /baʀˈbaʀe/

Sillabas

bar|bare

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : gascon
Singular Plural
Masculin barbare barbares
[baɾˈβaɾe] [baɾˈβaɾes]
Femenin barbara barbaras
[baɾˈβaɾo̞] [baɾˈβaɾo̞s]

barbare (gascon), (provençau)

  1. (Antiquitat) Qualifica los pòbles que son pas grècs o romans.
  2. (figurat) Qu'es sauvatge, rude, ignorant ; que manca de civilizacion.
  3. Que manca d’armonia, d'estil.
  4. Qu'es crudèu, inuman.

Variantas dialectalas

  • barbar (lengadocian, provençau)

Sinonims

Antonims

Derivats

Traduccions


 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
barbare barbares
[baɾˈβaɾe] [baɾˈβaɾes]

barbare (gascon), (provençau); masculin, (femenin: barbara)

  1. (Antiquitat) Persona qu’aperten a un grop fòra de la civilizacion grèga, puèi, romana.
  2. (Antiquitat tardièra, per extension) Persona apertenent aus pòbles germanics que envasiguèron l’Empèri roman e autres envasidors, de las grandas migracions entre los sègles IV e VII.
  3. (pejoratiu) Òme o grop social considerat coma crudèu, inuman, violent.

Variantas dialectalas

  • barbar (lengadocian, provençau)

Traduccions


Francés

Etimologia

Del latin barbarus « estrangièr al respècte dels Grècs o dels Romans », del grèc ancian βάρβαρος.

Prononciacion

/baʁbaʁ/

Sillabas

bar|bare

 Adjectiu

barbare masculin o femenin, (plurals: barbares)

  1. barbare (oc)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
barbare barbares
[baʁbaʁ]

barbare masculin o femenin

  1. barbare (oc)