blaimar

Occitan

Etimologia

(nom1) De l’ancian escandinau blâmi, « color blava »

(nom2) Del latin popular *blastemare alteracion de blasphemare

Prononciacion

/blaj'ma/, /blaj'ma/ França (Bearn) : escotar « blaimar »

Sillabas

blai|mar

Vèrb

blaimar

1. Venir palle, s’estavanir

Sinonims

• pallir
• estavanir

Derivats

• emblaimar

Traduccions

alemand: blass werden (de) anglés: turn pale (en) basc: zurbildu (eu) catalan: quedar pàl·lid (ca)

espanhòl: palidecer (es) francés: bêmir (fr) italian: sbiancare (it) portugués: ficar pálido (pt)

Vèrb

blaimar

1. Reprochar ; atribuir la pèca d'una situacion deplorabla a qualqu’un o a quicòm.
2. Donar un blaime

Sinonims

• desaprovar
• censurar
• criticar
• calomniar

Derivats

• blaimable
• blaimaire
• blaimason
• blaime
• blaimós

Traduccions

alemand: beschuldigen (de) anglés: blame (en) basc: errua (eu) catalan: culpar (ca)

espanhòl: culpar (es) francés: bâmer (fr) italian: incolpare (it) portugués: culpar (pt)