boc
Occitan
Etimologia
Del gallés *bucco- [1].
Prononciacion
/buk/
- Bearn : escotar « boc »
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
boc | bocs |
[buk] | [buts] |
boc masculin
Variantas dialectalas
- bòchi (provençau)
Derivats
Locucions derivadas
Traduccions
Referéncias
- [1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions Errance.
Anglés ancian
Etimologia
Del protogermanic *bōks.
Nom comun
bōc femenin
Declinason
singular | plural | |
nominatiu | bōc | bēċ |
acusatiu | bōc | bēċ |
genitiu | bēċ, bōce | bōca |
datiu | bēċ | bōcum |
Catalan
Etimologia
- (nom 1) Del gallés *bucco- [1].
- (nom 2) Del alemand Bock, de Einbeck («ciutat bièrra»).
Prononciacion
- (nom 1) /ˈbok/
- (nom 2) /ˈbɔk/
Nom comun 1
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
boc | bocs |
[ˈbok] | [ˈboks] |
boc masculin
Sinonims
Nom comun 2
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
boc | bocs |
[ˈbɔk] | [ˈbɔks] |
boc masculin
- Veirat de bièrra d'un mièg litre.