còrna
Occitan
Etimologia
- (nom comun 1) Del latin vulgar *corna, en latin classic cornua, plural de cornu, tornat interpretat coma una forma femenina.
- (nom comun 2) Del latin vulgar *corna, plural de cornum.
Prononciacion
/ˈkɔɾno/
França (Bearn) : escotar « còrna »
Nom comun 1
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| còrna | còrnas |
| [ˈkɔɾno] | [ˈkɔɾnos] |
còrna femenin
- Substància a basa de queratina, constitutiva de las banas e de las batas del animals.
- (per extension) L'extremitat ponchuda, cava e dura constituida d'aquela substància, que se tròba sul cap d'unes animals.
- (Musica) Instrument de vent, qu'utilizan los vaquièrs e fach d'una còrna.
- (Per extension) Sosfamilha dels instruments de vent fach d’una còrna, o d'autres material que remembra la forma.
Derivats
Traduccions
Nom comun 2
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| còrna | còrnas |
| [ˈkɔɾno] | [ˈkɔɾnos] |
còrna femenin
- Fruch del cornièr (Cornus mas).