carcassa

Occitan

Etimologia

D'origina escura, benlèu de l'iranic *karkas-, «voltor», manjaire de carcassas.

Prononciacion

lengadocian /kaɾˈkaso̞/, /kaɾˈkaso̞/

escotar « carcassa »

provençau /kaʀˈkasə/, /kaʀˈkasə/,

Sillabas

car|cas|sa

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
carcassa	carcassas
[kaɾˈkaso̞]	[kaɾˈkaso̞s]

carcassa femenin

1. Ossamenta del còrs d’un animal, quand i a pas gaire de carn e que ten encora ensemble.
2. (bocariá) La carn e los òsses d'un animal maselat, despolhat e netejat.
3. (Cosina) Rèsta del còrs d’una polalha un còp tiradas las cuèissas e las alas.
4. (Per extension, pejoratiu) Persona fòrça magra.
5. Partida intèrna d’un aparelh, que manten d'autras partidas.
6. (marina) Còca d'un naviri
7. (Per analogia) Veïcul desmantelar al biais d'una cascassa d'animal.

Sinonims

• òssa
• ossamenta

bocariá

• costelham

carcassa de polalha

• custòdia
• glèisa
• òia (gascon)
• cruspa (gascon)

Partida intèrna d’un aparelh

• caissa

Traduccions

alemand: Gerippe (de), Skelett (de) anglés: carcass (en) basc: catalan: carcassa (ca)

espanhòl: carcasa (es) francés: carcasse (fr) italian: carcassa (it) portugués: carcaça (pt)

Catalan

Etimologia

D'origina escura, benlèu de l'iranic *karkas-, «voltor», manjaire de carcassas.

Prononciacion

/kərˈkasə/, /kərˈkasə/

Sillabas

car|cas|sa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
carcassa	carcasses

carcassa femenin

1. carcassa ^(oc)

Italian

Etimologia

D'origina escura, benlèu de l'iranic *karkas-, «voltor», manjaire de carcassas.

Prononciacion

/karˈkassa/, /karˈkassa/

Sillabas

car|cas|sa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
carcassa	carcasse
[karˈkassa]	[karˈkasse]

carcassa femenin

1. carcassa ^(oc)