Occitan

Etimologia

D'origina escura, benlèu de l'iranic *karkas-, «voltor», manjaire de carcassas.

Prononciacion

lengadocian /kaɾˈkaso̞/
escotar « carcassa »
provençau /kaʀˈkasə/,

Sillabas

car|cas|sa

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
carcassa carcassas
[kaɾˈkaso̞] [kaɾˈkaso̞s]

carcassa femenin

  1. Ossamenta del còrs d’un animal, quand i a pas gaire de carn e que ten encora ensemble.
  2. (bocariá) La carn e los òsses d'un animal maselat, despolhat e netejat.
  3. (Cosina) Rèsta del còrs d’una polalha un còp tiradas las cuèissas e las alas.
  4. (Per extension, pejoratiu) Persona fòrça magra.
  5. Partida intèrna d’un aparelh, que manten d'autras partidas.
  6. (marina) Còca d'un naviri
  7. (Per analogia) Veïcul desmantelar al biais d'una cascassa d'animal.

Sinonims

bocariá

carcassa de polalha

Partida intèrna d’un aparelh

Traduccions


Catalan

Etimologia

D'origina escura, benlèu de l'iranic *karkas-, «voltor», manjaire de carcassas.

Prononciacion

/kərˈkasə/

Sillabas

car|cas|sa

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
carcassa carcasses

carcassa femenin

  1. carcassa (oc)

Italian

Etimologia

D'origina escura, benlèu de l'iranic *karkas-, «voltor», manjaire de carcassas.

Prononciacion

/karˈkassa/

Sillabas

car|cas|sa

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
carcassa carcasse
[karˈkassa] [karˈkasse]

carcassa femenin

  1. carcassa (oc)