Occitan

Etimologia

Del latin clericus, del grèc ancian κληρικός (« (òme) de glèisa »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈkleɾɣe/ França (Bearn) : escotar « clergue »

Sillabas

cler|gue

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
clergue clergues
[ˈkleɾɣe] [ˈkleɾɣes]

clergue masculin (femenin: clerga / clerguesa)

  1. Òme qu'es intrat dins l’estat eclesiastic recebent la tonsura.
  2. Saberut.
  3. (drech) Òme que trabalha al servici d’un notari, d’un avoat, o d’un uissièr.

Variantas dialectalas

Sinonims

Derivats

Parents

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin clericus, del grèc ancian κληρικός (« (òme) de glèisa »).

Prononciacion

oriental /ˈkɫɛrɡə/
occidental /ˈkɫɛɾɣe/
Espanha (Barcelona) : escotar « clergue »

Sillabas

cler|gue

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
clergue clergues

clergue masculin o femenin

  1. clergue (oc)