clerc

Occitan

Etimologia

Del latin clericus, del grèc ancian κληρικός (« (òme) de glèisa »).

Prononciacion

/ˈkleɾk/, /ˈkleɾk/, provençau /ˈkleʀk/, /ˈkleʀk/ França (Bearn) : escotar « clerc »

Sillabas

clerc

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
clerc	clercs
[ˈkleɾk]	[ˈkleɾks]

clerc masculin (per una femna: clerga / clerguesa)

1. Òme qu'es intrat dins l’estat eclesiastic recebent la tonsura.
2. Saberut.
3. (drech) Òme que trabalha al servici d’un notari, d’un avoat, o d’un uissièr.

Variantas dialectalas

• clèrc

Sinonims

• clergue / clèrgue

Parents

• clergat

Derivats

• clerical

Traduccions

alemand: Kleriker (de) anglés: cleric (en) basc: kleroko (eu) catalan: clergue (ca)

espanhòl: clero (es) francés: clerc (fr) italian: chierico (it) portugués: clérigo (pt)

Francés

Etimologia

Del latin clericus, del grèc ancian κληρικός (« (òme) de glèisa »).

Prononciacion

/ˈklɛʁ/, /ˈklɛʁ/

Sillabas

clerc

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
clerc	clercs
[ˈklɛʁ]

clerc masculin (per una femna: clerc / clergesse)

1. clerc ^(oc)