Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *comĭnĭtĭāre, de com- e initiare.

Prononciacion

/kumenˈsa/

França (Bearn) : escotar « començar »

Sillabas

co | men | çar (3)

 Vèrb

començar

  1. Botar en marcha una accion o una reflexion.

Derivats

Antonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu començar
Gerondiu començant
Participi passat
singular plural
masculin començat començats
femenin començada començadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present comenci
comence[N 1]
començas comença començam començatz començan
Imperfach començavi començavas començava començàvem començàvetz començavan
Preterit comencèri comencères comencèt comencèrem comencèretz comencèron
Futur començarai començaràs començarà començarem començaretz començaràn
Condicional començariái començariás començariá començariam començariatz començarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present comence comences comence comencem comencetz comencen
Imperfach comencèssi comencèsses comencès
comencèsse
comencèssem comencèssetz comencèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu comença ! comencem ! començatz !
Negatiu comences pas ! comencem pas ! comencetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Referéncias

  1. Ésse soun mèitre. Antologia di scritti occitani dell'Alta Valle di Susa, de Renato Sibille, 2014