conflicte

Occitan

Etimologia

Del latin conflictus « tust, luta, ataca », de confligere (« tustar, opausar ») de prefixe con- (« ensemble ») e de fligere (« batre, tustar »).

Prononciacion

/kunˈflikte/, /kunˈflikte/, provençau /kũⁿˈflikte/, /kũⁿˈflikte/ França (Bearn) : escotar « conflicte »

Sillabas

con|flic|te

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
conflicte	conflictes
[kunˈflikte]	[kunˈfliktes]

conflicte masculin

1. Luta armada, combat entre doas o mai personas o poténcias que se disputan un drech.
2. (figurat) Violenta oposicion de sentiments, d’opinions, d’interesses.
3. Expression d’exigéncias intèrnas inconciliablas, coma los desirs e representacions opausadas, subretot las fòrças pulsionalas antagonistas.
4. (parlar informatic) Assag de modificacion simultanèa per un o mai utilizaires, que s'acaba amb un rebutada pel logicial.

Parents

• conflictual / conflictuau

Traduccions

alemand: Konflikt (de) anglés: conflict (en), clash (en), strife (en) basc: gatazka (eu) catalan: conflicte (ca) espanhòl: conflicto (es)

francés: conflit (fr) friolan: conflit (fur) italian: conflitto (it) piemontés: conflit (pms) portugués: conflicto (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin conflictus « tust, luta, ataca », de confligere (« tustar, opausar ») de prefixe con- (« ensemble ») e de fligere (« batre, tustar »).

Prononciacion

Oriental: /kuɱˈfɫiktə/, /kuɱˈfɫiktə/

Occidental: nord-occidental /koɱˈfɫikte/, /koɱˈfɫikte/, valencian /koɱˈfɫikte/, /koɱˈfɫikte/, /kuɱˈfɫikte/, /kuɱˈfɫikte/

Sillabas

con|flic|te

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
conflicte	conflictes

conflicte masculin

1. conflicte