disputar

Occitan

Etimologia

Del latin disputare « examinar, discutir »

Prononciacion

/dispyˈta/, /dispyˈta/

escotar « disputar »

Vèrb

disputar

1. Èsser en discussion mai o mens viva al respècte de las opinions, dels interésses.
2. (transitiu) Contestar per obténer o per gardar quicòm.
3. (transitiu, figurat) Sosténer amb fòrça son opinion, sos interésses o aqueles d’autrú.
4. (espòrt) Sosténer una competicion; luchar per la victòria.

se disputar

1. Aver disputa, se querelar.

Derivats

• disputa
• disputaire

Traduccions

alemand: disputieren (de), streiten (de), austragen (de), bestreiten (de) anglés: debate (en), argue (en), dispute (en), challenge (en) basc: catalan: disputar (ca)

espanhòl: disputar (es) francés: disputer (fr) italian: disputare (it) portugués: disputar (pt)

Catalan

Etimologia

Du latin disputare « examinar, discutir »

Prononciacion

Oriental: /dispuˈta/, /dispuˈta/

Occidental: nord-occidental /dispuˈta/, /dispuˈta/, valencian /dispuˈtaɾ/, /dispuˈtaɾ/

Vèrb

disputar

1. disputar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin disputare « examinar, discutir »

Prononciacion

/d̪ispuˈt̪aɾ/, /d̪ispuˈt̪aɾ/

Vèrb

disputar

1. disputar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin disputare « examinar, discutir »

Prononciacion

Portugal /diʃpuˈtaɾ/, /diʃpuˈtaɾ/

Brasil /dʒiʃpuˈtaɾ/, /dʒiʃpuˈtaɾ/, /dʒispuˈta/, /dʒispuˈta/

Vèrb

disputar

1. disputar ^(oc)