Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *consutūrare, derivat de consutūra « costura », qu'a remplaçat lo latin classic consuĕre.

Prononciacion

/kuɾðyˈɾa/

Sillabas

cor | du | rar (3)

 Vèrb

cordurar

  1. Passar un fial o un cordilh a travèrs un teissut al mejan d'una agulha, per jónher amassa los dos troces.

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu cordurar
Gerondiu cordurant
Participi passat
singular plural
masculin cordurat cordurats
femenin cordurada corduradas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present corduri
cordure[N 1]
corduras cordura corduram corduratz corduran
Imperfach corduravi corduravas cordurava corduràvem corduràvetz corduravan
Preterit cordurèri cordurères cordurèt cordurèrem cordurèretz cordurèron
Futur cordurarai corduraràs cordurarà cordurarem corduraretz corduraràn
Condicional cordurariái cordurariás cordurariá cordurariam cordurariatz cordurarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present cordure cordures cordure cordurem corduretz corduren
Imperfach cordurèssi cordurèsses cordurès
cordurèsse
cordurèssem cordurèssetz cordurèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu cordura ! cordurem ! corduratz !
Negatiu cordures pas ! cordurem pas ! corduretz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)