cotelier

Occitan

Etimologia

Derivat de cotèu o de coteu ambe lo sufixe -ier.

Prononciacion

/kuteˈlje/, /kuteˈlje/ (provençau), /kuteˈljej/, /kuteˈljej/ (lemosin)

Nom comun

Declinason
Dialècte : provençau
Singular	Plural
cotelier	coteliers
[kuteˈlje]	[kuteˈlje]

cotelier masculin (lemosin) (provençau) (vivaroaupenc) (Feminin : coteliera)

1. Persona que lo mestier es de fabricar o de vendre de cotèus, de ganivets o d'autreis instruments talhants coma rasors o cisèus.

Variantas dialectalas

• cotelièr (lengadocian)
• coterèr (gascon)

Parents

• coteu
• cotèu

Traduccions

anglés: cutler (en) espanhòl: cuchillero (es)

francés: coutelier (fr) italian: coltenillaio (it)

Referéncias

• Dicod'Òc, multidiccionari occitan deu Congrès Permanent de la lenga occitana disponible au https://www.locongres.org