cuca

Ua cuca

Occitan

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

/ˈkyko/, /ˈkyko/

França (Bearn) : escotar « cuca »

Sillabas

cu | ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cuca	cucas
[ˈkyko]	[ˈkykos]

cuca femenin

1. (gascon) Insècte que viu dins los ostals e que se noirís d'aliments, de sòbra.
2. (lengadocian) Canilha.
3. (lengadocian) Babòt, crisalida.
4. (lengadocian) Lende.
5. (lengadocian) Pichon insècte.

Variantas dialectalas

• barbaròt (lengadocian)
• barbaròta (lengadocian), (provençal), (lemosin)

Traduccions

abaknon: lalahipos (abx) alemand: Kakerlake (de) femenin anglés: cockroach (en) espanhòl: cucaracha (es) femenin finlandés: torakka (fi)

francés: cafard (fr) masculin, blatte (fr) femenin grèc: κατσαρίδα (el) femenin italian: scarafaggio (it) masculin, blatta (it) femenin romanés: gândac (ro) masculin, libarcă (ro) telogo: బొద్దింక (te) (boddiṅka)

Forma d'adjectiu

cuca

1. femenin singula de cuc

Istriòt

Etimologia

Benlèu del latin concha o coccum, que dona tamben lo francés coque.

Prononciacion

/ˈkuka/, /ˈkuka/

Nom comun

cuca femenin

1. Notz.

Variantas dialectalas

• coca
• noza
• noze

Derivats

• cuchiera

Nòta

Forma del dialècte de Rovigna.

Referéncias

• Goran Filipi, Barbara Buršić Giudici, 1998, Istriotski lingvistički atlas. Atlante linguistico istrioto, Znanstvena udruga Mediteran, Pula.