desòrdre
Occitan
Etimologia
- De òrdre amb lo prefixe privatiu des-
Prononciacion
/dezˈɔɾdɾe/, provençau /dezˈɔʀdʀe/
Sillabas
des|òr|dre
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| desòrdre | desòrdres |
| [dezˈɔɾdɾe] | [dezˈɔɾdɾes] |
desòrdre masculin
- Manque d’òrdre.
- L’armada enemiga se retirèt en desòrdre.
- (figurat) Treble, desviament.
- Lo desòrdre dels senses. Lo desòrdre de sa ment, de sas idèas.
- Mal estat d'unas causas que son pas o pas mai regladas, administradas, etc., coma se caldrá l’èsser.
- (particular) Desviament de las mors.
- Brega, discòrdia, e en partucular, trebolum, susmauta, dins un Estat, dins una vila, etc.
Variantas dialectalas
gascon