Occitan

Etimologia

De espèr.

Prononciacion

/dezesˈpɛɾ/

França (Bearn) : escotar « desespèr »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
desespèr desespèrs
[dezesˈpɛɾ] [dezesˈpɛɾs]

desespèr masculin

  1. Pèrda d’esperança ; estat d’una persona que a perdut tota esperança.
ex: Los carbonièrs de La Sala
occitan sens o saber
canton l'internacionala
la cançon del desespèr.
("Los carbonièrs de La Sala" Mans de Breish)
  1. Estat violent de l’alma causat per una afliccion qu’òm cerca pas mai a subremontar.
  2. Çò que desespèra.
  3. (particular) Causa qu'es plaçada sus un gra d’excelléncia tan naut que passa per èsser inimitabla.

Sinonims

Traduccions