Occitan

Etimologia

Del latin perdĭta, participi passat feminin substantivat de perdĕre (« pèrdre »).

Prononciacion

/ˈpɛɾðo̞/, provençau /ˈpɛʀdo̞/ França (Bearn) : escotar « pèrda »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
pèrda pèrdas
[ˈpɛɾðo̞] [ˈpɛɾðo̞s]

pèrda femenin

  1. Privacion de quicòm de preciós, d’agradable, d'util, que se teniá.
    • Una malautiá greva pòt provocar la pèrda de la paraula e de la vision del malaut…
  2. (particular) Disparicion de personas que'n sèm privat par la mòrt.
  3. Los òmes tuats o nafrat dins una batalha.
    • Las pèrdas umanas.
  4. Çò que s’escampa ; se pèrd.
    • Dins lo canal i a de pèrdas d’aiga.
  5. Damatge, diminucion de ben, de profit.
    • Vendre amb pèrda.
  6. Revirada, d’un eveniment desavantatjós dins un afar, dins una entrepresa, etc.
    • La pèrda d’un procès.
    • La pèrda d’una escomesa.
  7. Mal usatge o l’emplec inutil que se fa d’una causa.
    • Una pèrda de temps.

Variantas dialectalas

Sinonims

Traduccions

 Forma de vèrb

pèrda

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de pèrdre
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de pèrdre