dissuadir

Occitan

Etimologia

Del latin dissuadere de suadēre, «far venir agradiu»

Prononciacion

/disɥaˈði/, /disɥaˈði/, provençau /disɥaˈdi/, /disɥaˈdi/

Vèrb

dissuadir

1. Induire la renonciacion de quicòm, persuadir d'executar pas un projècte o una resolucion

Derivats

• dissuasion

Parents

• dissuasiu

Traduccions

alemand: abbringen (de), ausreden (de), abraten (de) anglés: dissuade (en), deter (en) basc: catalan: dissuadir (ca)

espanhòl: disuadir (es) francés: dissuader (fr) italian: dissuadere (it) portugués: dissuadir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin dissuadere de suadēre, «far venir agradiu»

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « dissuadir »

Prononciacion

Oriental /disuəˈði/, /disuəˈði/

Occidental: nord-occidental /disuaˈði/, /disuaˈði/, valencian /disuaˈðiɾ/, /disuaˈðiɾ/

Vèrb

dissuadir

1. dissuadir ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin dissuadere de suadēre, «far venir agradiu»

Prononciacion

Portugal /diswɐˈdiɾ/, /diswɐˈdiɾ/; Brasil /dʒisuaˈdʒiɾ/, /dʒisuaˈdʒiɾ/, /dʒiswaˈdʒi/, /dʒiswaˈdʒi/

Vèrb

dissuadir

1. dissuadir ^(oc)