embandir

Occitan

Etimologia

De bandir.

Prononciacion

lengadocian /embanˈdi/, /embanˈdi/

provençau /ẽⁿbãⁿˈdi/, /ẽⁿbãⁿˈdi/

Sillabas

em|ban|dir

Vèrb

embandir

1. Expulsar qualqu’un d’endacòm, d’un país ont èra établit, de quicòm que n'èra en possession.
2. Exclure d’una societat, d’una companhiá, d'una còla, ...

Sinonims

• bandir
• expulsar
• fòrabandir, hòrabandir
• percaçar

Traduccions

alemand: vertreiben (de) anglés: expel (en), eject (en) basc: catalan: expulsar (ca)

espanhòl: foragitar (es) francés: expulser (fr) italian: espellere (it) portugués: expulsar (pt)