emetor
Occitan
Etimologia
- De emetre.
Prononciacion
/emeˈtju/
Sillabas
e|me|tor
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | emetor | emetors |
[emeˈtu] | [emeˈtɾizes] | |
Femenin | emetritz | emetrises |
[emeˈtɾit͡s] | [emeˈtus] |
emetor masculin, (equivalent femenin: emetritz)
- Qu'emet quicòm.
Sinonims
Traduccions
Nom comun 1
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
emetor | emetors |
[emeˈtu] | [emeˈtus] |
emetor masculin, (equivalent femenin: emetritz)
- Persona qu'emet quicòm, que dona un messatge.
- Primièr intevenent dins un procediemnt o dins un acte de comunicacion.
- (comèrci, fiança) Aquel qu'emet un efièch de comèrci, de valors de borsa o de moneda.
Traduccions
Nom comun 2
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
emetor | emetors |
[emeˈtu] | [emeˈtus] |
emetor masculin
- (Radiotelecomunicacion) Aparelh, installacion, qu'emet los senhals per ondas electromagneticas.
- (Electronica) Nom d’un electròde d’un transistor bipolar.