Occitan

Etimologia

De cala.

Prononciacion

[eŋka'la]

Sillabas

en | ca | lar (3)

 Vèrb

encalar trans o intrans

  1. Per un naviri, s'ensorrar o se pausar sus un escuèlh.
  2. Per un veïcul, immobilizar amb una còta.
  3. Per un motor, s'arrestar subran.

Derivats

Traduccions


Conjugason

Lengadocian
Infinitiu encalar
Gerondiu encalant
Participi passat
singular plural
masculin encalat encalats
femenin encalada encaladas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present encali
encale[N 1]
encalas encala encalam encalatz encalan
Imperfach encalavi encalavas encalava encalàvem encalàvetz encalavan
Preterit encalèri encalères encalèt encalèrem encalèretz encalèron
Futur encalarai encalaràs encalarà encalarem encalaretz encalaràn
Condicional encalariái encalariás encalariá encalariam encalariatz encalarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present encale encales encale encalem encaletz encalen
Imperfach encalèssi encalèsses encalès
encalèsse
encalèssem encalèssetz encalèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu encala ! encalem ! encalatz !
Negatiu encales pas ! encalem pas ! encaletz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)