encantar

Veire tanben : enquantar

Occitan

Etimologia

(vèrb 1) Del latin incantare « « cantar », « encantar », « embelinar » »

(vèrb 2) Del latin medieval inquantum

Prononciacion

/eŋkanˈta/, /eŋkanˈta/, provença /ẽⁿkãⁿˈta/, /ẽⁿkãⁿˈta/

Sillabas

en|can|tar

Vèrb 1

encantar

1. Captivar, emmascar per de sons, per de paraulas, per de figuras, per d'operacions magicas.
2. (figurat) Agradar amb plaser o admiracion.

Derivats

• encantarèl / encantarèu

Parents

• encantacion
• encantada
• encantador
• encantaire
• encantament / encant

Sinonims

• embelinar
• emmascar
• pivelar
• captivar
• falquetar
• fascinar

Vèrb 2

encantar (lengadocian)

1. Vendre a l’encan
2. Publicar, anonciar en public

Catalan

Etimologia

Del latin incantare « « cantar », « encantar », « embelinar » »

Prononciacion

Oriental: /əŋkənˈta/, /əŋkənˈta/

Occidental: nord-occidental /eŋkanˈta/, /eŋkanˈta/, valencian /eŋkanˈta/, /eŋkanˈta/

Sillabas

en|can|tar

Vèrb

encantar

1. encantar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin incantare « « cantar », « encantar », « embelinar » »

Prononciacion

/eŋkanˈtaɾ/, /eŋkanˈtaɾ/

Sillabas

en|can|tar

Vèrb

encantar

1. encantar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin incantare « « cantar », « encantar », « embelinar » »

Prononciacion

Portugal /ẽkɐ̃ˈtaɾ/, /ẽkɐ̃ˈtaɾ/; Brasil /ĩkɐ̃ˈtaɾ/, /ĩkɐ̃ˈtaɾ/, /ĩkə̃ˈta/, /ĩkə̃ˈta/

Sillabas

en|can|tar

Vèrb

encantar

1. encantar ^(oc)