enfaitilhar

Occitan

Etimologia

Bastit a partir de faitilha.

Prononciacion

[eɱfajti'ʎa]

Sillabas

en | fai | ti | lhar (3)

Vèrb

enfaitilhar

1. Sometre a l'influéncia d'un sortilègi.
2. fig. Exercir sus qualqu'un una influéncia inexplicabla.

Variantas dialectalas

• enfachilhar

Sinonims

• embelinar
• embrueissar
• emmascar

Derivats

• enfaitilhament

Traduccions

albanés: alemand: hexen (de) anglés: to bewitch (en) basc: breton: hudañ (br) catalan: embruixar (ca) chèc: danés; eslovac: eslovèn: espanhòl: embrujar (es) esperanto: sorĉi (eo) estonian: finlandés: francés: ensorceler (fr), envouter (fr)

grèc: μαγεύω (el) ido: sorcar (io) indonesian: gaelic irlandés: italian: stregare (it) leton: lituanian: neerlandés: ongrés: polonés: portugués: enfeitiçar (pt) romanés: a vrăji (ro) suedés: förhäxa (sv), förtrolla (sv), tjusa (sv) turc: ucraïnian: