Occitan

Etimologia

Del latin infans, infantis (« que parla pas »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /eɱˈfant/
provençau /ẽⁿˈfãⁿ/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
enfant enfants
[eɱˈfan] [eɱˈfans]

enfant masculin (per una filha se pòt dire enfanta)

  1. Uman de la progenitura o de la generacion seguenta d'un coble de parents.
    • Enfant natural o enfant adoptat.
  2. (Per extension) Descendant, descendanta en linha dirècta e indirècta.
    • Sèm totes enfants d'Adam.
  3. Uman qu'encara atenguèt pas l'adolescéncia.
    • Educar son enfant.

veire tanben

Derivats

Traduccions

Francés

Etimologia

Del latin infans, infantis (« que parla pas »).

Prononciacion

/ɑ̃.fɑ̃/
escotar « enfant »
França (Montpelhièr) : escotar « enfant »
França (Mülhausen) : escotar « enfant »
escotar « enfant »
França (Normandia) : escotar « enfant »
França : escotar « enfant »

França (Valença) : escotar « enfant » França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « enfant »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
enfant enfants
[ɑ̃.fɑ̃]

enfant masculin o femenin

  1. enfant