Occitan

Etimologia

Del latin infans, infantis (« que parla pas »).

Prononciacion

[e.fan]

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
enfant enfants
[e.'fan] [e.'fans]

enfant masculin (per una filha se pòt dire enfanta)

  1. Uman de la progenitura o de la generacion seguenta d'un coble de parents.
    • Enfant natural o enfant adoptat.
  2. (Per extension) Descendant, descendanta en linha dirècta e indirècta.
    • Sèm totes enfants d'Adam.
  3. Uman qu'encara atenguèt pas l'adolescéncia.
    • Educar son enfant.

veire tanben

Derivats

Traduccions

Francés

Etimologia

Del latin infans, infantis (« que parla pas »).

Prononciacion

[ɑ̃.fɑ̃]

escotar « enfant » França (Montpelhièr) : escotar « enfant » França (Mülhausen) : escotar « enfant » escotar « enfant » França (Normandia) : escotar « enfant »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
enfant enfants
[ɑ̃.fɑ̃]

enfant masculin o femenin

  1. enfant