Occitan

Del latin inflo « bufar dedins quicòm, conflar ».

lengdocian /eɱˈfla/

provençau /ẽⁿˈfla/

en|flar

Vèrb

enflar (lengadocian), (provençau)

Aumentar un còrs de volum; conflar.
- Enflar la cabreta.
Aumentar d'intensitat.
- Lo vent enfla las velas.
(figurat) Aumentar, exaltar.
- S'enflar de coratge.
(figurat) Far venir emfatic, en parlant de l'estil d’un escrivan, d’un orador.
(figurat) Emplir d'ufan, de vanitat: vantar
Far venir enfle qualqu'un en lo tustant.

Infinitiu	enflar
Gerondiu	enflant
Participi passat
	singular			plural
masculin	enflat			enflats
femenin	enflada			enfladas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	enfli enfle^{[N 1]}	enflas	enfla	enflam	enflatz	enflan
Imperfach	enflavi	enflavas	enflava	enflàvem	enflàvetz	enflavan
Preterit	enflèri	enflères	enflèt	enflèrem	enflèretz	enflèron
Futur	enflarai	enflaràs	enflarà	enflarem	enflaretz	enflaràn
Condicional	enflariái	enflariás	enflariá	enflariam	enflariatz	enflarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	enfle	enfles	enfle	enflem	enfletz	enflen
Imperfach	enflèssi	enflèsses	enflès enflèsse	enflèssem	enflèssetz	enflèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	enfla !	—	enflem !	enflatz !	—
Negatiu	—	enfles pas !	—	enflem pas !	enfletz pas !	—
Nòtas
↑ Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)