Occitan

Etimologia

Del latin exceptare, de excipere (« tirar de »).

Prononciacion

/et͡set'ta/

Sillabas

ex | cep | tar (3)

 Vèrb

exceptar

  1. Designar qualqu'un o quicòm coma essent pas comprés dins un ensems, dins una règla o dins una situacion ont sembla que ne deuriá èsser.

Derivats

Sinonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu exceptar
Gerondiu exceptant
Participi passat
singular plural
masculin exceptat exceptats
femenin exceptada exceptadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present excepti
excepte[N 1]
exceptas excepta exceptam exceptatz exceptan
Imperfach exceptavi exceptavas exceptava exceptàvem exceptàvetz exceptavan
Preterit exceptèri exceptères exceptèt exceptèrem exceptèretz exceptèron
Futur exceptarai exceptaràs exceptarà exceptarem exceptaretz exceptaràn
Condicional exceptariái exceptariás exceptariá exceptariam exceptariatz exceptarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present excepte exceptes excepte exceptem exceptetz excepten
Imperfach exceptèssi exceptèsses exceptès
exceptèsse
exceptèssem exceptèssetz exceptèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu excepta ! exceptem ! exceptatz !
Negatiu exceptes pas ! exceptem pas ! exceptetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)