exceptar

Occitan

Etimologia

Del latin exceptare, de excipere (« tirar de »).

Prononciacion

/et͡set'ta/, /et͡set'ta/

Sillabas

ex | cep | tar (3)

Vèrb

exceptar

1. Designar qualqu'un o quicòm coma essent pas comprés dins un ensems, dins una règla o dins una situacion ont sembla que ne deuriá èsser.

Derivats

• excepcion

Sinonims

• exclure
• negligir
• obliar

Traduccions

alemand: ausnehmen (de); ausschließen (de) anglés: except (en), exclude (en) catalan: exceptua (ca)

espanhòl: exceptuar (es) francés: excepter (fr) italian: exceptuar (it)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	exceptar
Gerondiu	exceptant
Participi passat
	singular			plural
masculin	exceptat			exceptats
femenin	exceptada			exceptadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	excepti excepte	exceptas	excepta	exceptam	exceptatz	exceptan
Imperfach	exceptavi	exceptavas	exceptava	exceptàvem	exceptàvetz	exceptavan
Preterit	exceptèri	exceptères	exceptèt	exceptèrem	exceptèretz	exceptèron
Futur	exceptarai	exceptaràs	exceptarà	exceptarem	exceptaretz	exceptaràn
Condicional	exceptariái	exceptariás	exceptariá	exceptariam	exceptariatz	exceptarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	excepte	exceptes	excepte	exceptem	exceptetz	excepten
Imperfach	exceptèssi	exceptèsses	exceptès exceptèsse	exceptèssem	exceptèssetz	exceptèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	excepta !	—	exceptem !	exceptatz !	—
Negatiu	—	exceptes pas !	—	exceptem pas !	exceptetz pas !	—
Nòtas