expèrt
Occitan
Etimologia
- Del latin expertus, participi passat de experiri, far l’assag de
Prononciacion
/esˈpɛɾt/ , procençau /esˈpɛʀt/
Sillabas
ex|pèrt
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Masculin | expèrt | expèrts |
[esˈpɛɾt] | [esˈpɛɾts] | |
Femenin | expèrta | expèrtas |
[esˈpɛɾto̞] | [esˈpɛɾto̞s] |
expèrt
- Qu'es fòrça assabentat dins la practica d'un art, d'una coneissença que s’apren per experiéncia.
Derivats
Traduccions
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
expèrt | expèrts |
[esˈpɛɾt] | [esˈpɛɾts] |
expèrt masculin, (equivalent femenin: expèrta)
- Persona nomenada per autoritat de justícia, o causida per las partidas en interés per examinar, estimar de causas e ne far son rapòrt.
- Persona qu'a un saber, una coneissença, reconegut.
Derivats
Traduccions
|