Occitan

Etimologia

Del latin finire.

Prononciacion

/fiˈni/

França (Bearn) : escotar « finir »

Sillabas

fi | nir

 Vèrb

finir

  1. Arribar a la fin, acabar.

Sinonims

Antonims

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu finir
Gerondiu finissent
Participi passat
singular plural
masculin finit finits
femenin finida finidas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present finissi finisses finís finissèm finissètz finisson
Imperfach finissiái finissiás finissiá finissiam finissiatz finissián
Preterit finiguèri finiguères finiguèt finiguèrem finiguèretz finiguèron
Futur finirai finiràs finirà finirem finiretz finiràn
Condicional finiriái finiriás finiriá finiriam finiriatz finirián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present finisca finiscas finisca finiscam finiscatz finiscan
Imperfach finiguèsse finiguèsses finiguèsse finiguèssem finiguèssetz finiguèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu finís ! finiscam ! finissetz !
Negatiu finiscas pas ! finiscam pas ! finiscatz pas !

Catalan

Etimologia

Del latin finire.

Prononciacion

/fiˈni/ (oriental), /fiˈniɾ/ (valencian)

Espanha (Barcelona) : escotar « finir »

 Vèrb

finir

  1. morir.