fugitiva
Occitan
Etimologia
Del latin fugitivus « que fugir ».
Prononciacion
/fyd͡ʒi'tiβo̞/ , /fyʒi'tiβo̞/ , Provençau /fyd͡ʒi'tivo̞/ França (Bearn) - Lengadocian : escotar « fugitiva »
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
fugitiva | fugitivas |
[fyd͡ʒi'tiβo̞] | [fyd͡ʒi'tiβo̞s] |
fugitiva femenin, (equivalent masculin: fugitiu)
- Persona que fugís
Traduccions
Variantas dialectalas
- hugitiva (gascon)
Sinonims
Forma d'adjectiu
fugitiva
- Femenin singular de fugitiu
Catalan
Etimologia
Del latin fugitivus « que fugir ».
Prononciacion
- Oriental central /fuʒiˈtiβə/ , balear /fuʒiˈtivə/
- Occidental: nord-occidental /fuʒiˈtiβa/ , valencian /fud͡ʒiˈtiva/ , /fud͡ʒiˈtiβa/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
fugitiva | fugitives |
fugitiva femenin, (equivalent masculin: fugitiu)
Forma d'adjectiu
fugitiva
- Femenin singular de fugitiu
Espanhòl
Prononciacion
[?], balear /fuʒiˈtivə/
Forma d'adjectiu
fugitiva
- Femenin singular de fugitivo
Portugués
Etimologia
Del latin fugitivus « que fugir ».
Prononciacion
Portugal /fuʒiˈtivɐ/ ; Brasil /fuʒiˈtʃivɐ/ , /fuʒiˈtʃivə/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
fugitiva | fugitivas |
fugitiva femenin, (equivalent masculin: fugitivo)
Forma d'adjectiu
fugitiva
- Femenin singular de fugitivo