Occitan

Etimologia

Del latin fugitivus « que fugir ».

Prononciacion

/fyd͡ʒi'tiβo̞/, /fyʒi'tiβo̞/, Provençau /fyd͡ʒi'tivo̞/ França (Bearn) - Lengadocian : escotar « fugitiva »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
fugitiva fugitivas
[fyd͡ʒi'tiβo̞] [fyd͡ʒi'tiβo̞s]

fugitiva femenin, (equivalent masculin: fugitiu)

  1. Persona que fugís

Traduccions

Variantas dialectalas

Sinonims

 Forma d'adjectiu

fugitiva

  1. Femenin singular de fugitiu


Catalan

Etimologia

Del latin fugitivus « que fugir ».

Prononciacion

Oriental central /fuʒiˈtiβə/, balear /fuʒiˈtivə/
Occidental: nord-occidental /fuʒiˈtiβa/, valencian /fud͡ʒiˈtiva/, /fud͡ʒiˈtiβa/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
fugitiva fugitives

fugitiva femenin, (equivalent masculin: fugitiu)

  1. fugitiu (oc)

 Forma d'adjectiu

fugitiva

  1. Femenin singular de fugitiu

Espanhòl

Prononciacion

[?], balear /fuʒiˈtivə/

 Forma d'adjectiu

fugitiva

  1. Femenin singular de fugitivo

Portugués

Etimologia

Del latin fugitivus « que fugir ».

Prononciacion

Portugal /fuʒiˈtivɐ/; Brasil /fuʒiˈtʃivɐ/, /fuʒiˈtʃivə/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
fugitiva fugitivas

fugitiva femenin, (equivalent masculin: fugitivo)

  1. fugitiva (oc)

 Forma d'adjectiu

fugitiva

  1. Femenin singular de fugitivo