fugitiu

Occitan

Etimologia

Del latin fugitivus « que fugir ».

Prononciacion

/fyd͡ʒi'tiw/, /fyd͡ʒi'tiw/, /fyʒi'tiw/, /fyʒi'tiw/ França (Bearn) - Lengadocian : escotar « fugitiu »

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	fugitiu	fugitius
	[fyd͡ʒi'tiw]	[fyd͡ʒi'tiws]
Femenin	fugitiva	fugitivas
	[fyd͡ʒi'tiβo̞]	[fyd͡ʒi'tiβo̞s]

fugitiu (lengadocian), (provençau)

1. Que fugís o que s'escapèt.
   • Un esclau fugitiu.
2. (figurat) çò que passa o se defugís gaireben lèu; fugaç.
   • L’onda fugitiva.
3. (figurat) Fugidís, que subsistís pas, qu'es passadís, que dura pas gaire.

Variantas dialectalas

• hugitiu (gascon)

Derivats

• fugitivament

Parents

• fugir

Sinonims

• fugidís / hugidís

Antonims

• duradís
• eternal
• long

Traduccions

alemand: flüchtig (de) anglés: fleeting (en), fugacious (en) basc: catalan: fugitiu (ca)

espanhòl: fugaz (es), fugitivo (es) francés: fugitif (fr), fuyant (fr) italian: fuggitivo (it) portugués: fugitivo (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fugitiu	fugitius
[fyd͡ʒi'tiw]	[fyd͡ʒi'tiws]

fugitiu masculin, (equivalent femenin: fugitiva)

1. Persona que fugís

Traduccions

alemand: flüchtig (de) anglés: fugitive (en) basc: iheslari (eu) catalan: fugitiu (ca)

espanhòl: prófugo (es) francés: fugitif (fr) italian: fuggitivo (it) portugués: fugitivo (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin fugitivus « que fugir ».

Prononciacion

Oriental /fuʒiˈtiw/, /fuʒiˈtiw/

Occidental: nord-occidental /fuʒiˈtiw/, /fuʒiˈtiw/, valencian /fud͡ʒiˈtiw//, /fud͡ʒiˈtiw//

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	fugitiu	fugitius
Femenin	fugitiva	fugitives

fugitiu

1. fugitiu ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
fugitiu	fugitius

fugitiu masculin, (equivalent femenin: fugitiva)

1. fugitiu ^(oc)