immòble

Occitan

Etimologia

Del latin immobilis « que se mòu pas ».

Prononciacion

/im'mɔble/, /im'mɔble/

Sillabas

im|mò|ble

Nom comun

immòble

1. (drech de proprietat) Ben que se pòt pas transportar d’un luòc a un autre o que s'enebís per la lei d’èsser desplaçat.
2. (drech) Los fonsièrs e autras causas que lor son assimilats per una ficcion de la lei.
3. (lengatge corrent) Bastit urban d'una bèla grandor.

Traduccions

alemand: Bau (de) anglés: construction (en), mansion (en) catalan: immoble (ca) espanhòl: inmueble (es) (1, 2) construcción (es) (3) edificio (es)

francés: immeuble (fr) italian: qualificarsi (it) polonés: portugués: construção (pt), edifício (pt), tirahi

Adjectiu

1. (drech de proprietat) Que se pòt desplaçar, per oposicion a mòble.