impromptú
Occitan
Etimologia
- Del latin in promptu (« fach, visible, evident »).
Prononciacion
- lengadocian, gascon /impɾumˈpty/
- lengadocian /impɾuntˈty/
- provençau /ĩⁿpʀũⁿpˈty/
Sillabas
im|promp|tu
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | ||
Singular | Plural | |
Masculin | impromptú | impromptús |
[impɾumˈpty] | [impɾumˈptys] | |
Femenin | impromptúa | impromptúas |
[impɾumˈptyo̞] | [impɾumˈptyo̞s] |
impromptú
Traduccions
|
Advèrbi
impromptú
- A l'imprevista, sens i pensar o preparar.
- Parlar impromptú.
Traduccions
|
Nom comun
impromptú masculin
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian, gascon | |
Singular | Plural |
impromptú | impromptús |
[impɾumˈpty] | [impɾumˈptys] |
- Quicòm fach sul pic, sens premeditacion.
- Aquel concèrt èra un impromptu.
- (en particular, musica) Composicion musicala de forma liura e d'estil trelusent, basada sus l'improvisacion.
- (en particular, literatura) Una epigrama, un madrigal, o una autra pèça corta de poesia, de teatre fach sulcòp.
Traduccions
|