incomodar

Occitan

Etimologia

Del latin incommodare.

Prononciacion

lengadocian, gascon /iŋkumuˈða/, /iŋkumuˈða/

provençau /ĩⁿkumuˈda/, /ĩⁿkumuˈda/

Sillabas

in|co|mo|dar

Vèrb

incomodar

1. Que plaça dins un estat incomòde.
2. Èsser empachat, geinar per far quicòm.

Sinonims

• destorbar
• embarrassar
• geinar

Traduccions

alemand: belästigen (de), stören (de) anglés: incommode (en), inconvenience (en) basc: catalan: incomodar (ca), molestar (ca)

espanhòl: incomodar (es), molesto (es) francés: incommoder (fr), gêner (fr), déranger (fr) italian: scomodare (it), disturbare (it), infastidire (it) portugués: incomodar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin incommodare.

Prononciacion

Oriental: central /iŋkumuˈða/, /iŋkumuˈða/, balear /iŋkomoˈða/, /iŋkomoˈða/, /iŋkumuˈða/, /iŋkumuˈða/

Occidental: nord-occidental /iŋkomoˈða/, /iŋkomoˈða/, valencian /iŋkomoˈðaɾ/, /iŋkomoˈðaɾ/

Sillabas

in|co|mo|dar

Vèrb

incomodar

1. incomodar ^(oc)

s'incomodar

1. Se fastigar

Espanhòl

Etimologia

Del latin incommodare.

Prononciacion

/iŋkomoˈðaɾ/, /iŋkomoˈðaɾ/

Sillabas

in|co|mo|dar

Vèrb

incomodar

1. incomodar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin incommodare.

Prononciacion

Portugal /ĩkumuˈdaɾ/, /ĩkumuˈdaɾ/

Brasil /ĩkõmoˈdaɾ/, /ĩkõmoˈdaɾ/, /ĩkomoˈda/, /ĩkomoˈda/

Sillabas

in|co|mo|dar

Vèrb

incomodar

1. incomodar ^(oc)

s'incomodar

1. S'inquietar