inquietud

Occitan

Etimologia

Del latin inquietudo « agitacion, treble ».

Prononciacion

/iŋkjetyt/, /iŋkjetyt/, provencau /ĩⁿkjetyt/, /ĩⁿkjetyt/ França (Bearn) : escotar « inquietud »

Sillabas

in|quie|tud

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
inquietud	inquietuds
[iŋkjetyt]	[iŋkjetyts]

inquietud femenin

1. Estat de la persona qu'es inquieta o qu’a pas lo repaus de la ment.
2. Estat de torment.
3. Inconstància d’umor, amor del cambiament que fa que sèm sempre malcontent de l’estat que sèm.
4. (medecina) Estat de treble sentimental o mental, frequent dins la patologia dels obsedits.

Sinonims

• pensament (lengadocian)
• charpin (lengadocian)
• èrnha (lengadocian)
• lanha (lengadocian)
• chepic (gascon)

Traduccions

alemand: Unruhe (de), Beunruhigung (de) anglés: anxiety (en), agitation (en), concern (en), disquiet (en), fear (en), trouble (en), unease (en), trepidation (en) basc: egonezin (eu) catalan: inquietud (ca)

espanhòl: inquietud (es) francés: inquiétude (fr) italian: inquietudine (it) portugués: inquietude (pt), ansiedade (pt), inquietação (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin inquietudo « agitacion, treble ».

Prononciacion

oriental /iŋkiəˈtut/, /iŋkiəˈtut/, occidental /iŋkieˈtut/, /iŋkieˈtut/

Sillabas

in|quie|tud

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
inquietud	inquietuds

inquietud femenin

1. inquietud ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin inquietudo « agitacion, treble ».

Prononciacion

escotar « inquietud »

Prononciacion

/iŋkjeˈtuð/, /iŋkjeˈtuð/

Sillabas

in|quie|tud

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
inquietud	inquietuds

inquietud femenin

1. inquietud ^(oc)