Occitan

Etimologia

Del latin medieval interrumpere.

Prononciacion

/inteˈrumpɾe/

Sillabas

in | ter | rom | pre

 Vèrb

interrompre

  1. Geinar o arrestar un procediment que fa son cors.

Mots aparentats

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu interrompre
Gerondiu interrompent
Participi passat
singular plural
masculin interromput interromputs
femenin interrompuda interrompudas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present interrompi interrompes interromp interrompèm interrompètz interrompon
Imperfach interrompiái interrompiás interrompiá interrompiam interrompiatz interrompián
Preterit interrompèri interrompères interrompèt interrompèrem interrompèretz interrompèron
Futur interromprai interrompràs interromprà interromprem interrompretz interrompràn
Condicional interrompriái interrompriás interrompriá interrompriam interrompriatz interromprián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present interrompa interrompas interrompa interrompam interrompatz interrompan
Imperfach interrompèsse interrompèsses interrompèsse interrompèssem interrompèssetz interrompèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu interromp ! interrompam ! interrompètz !
Negatiu interrompas pas ! interrompam pas ! interrompatz pas !