legenda

Occitan

Etimologia

Del latin legenda (« çò que se deu legir »). .

Prononciacion

/le'd͡ʒen.dɔ/, /le'd͡ʒen.dɔ/

le | gen | da (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
legenda	legendas
[le'd͡ʒen.dɔ]	[le'd͡ʒen.dɔs]

legenda femenin

1. Inscripcion gravada circularament près dels bòrds e a vegadas sul talh d’una pèça d'una moneda, d’un geton, d’una medalha.
2. Lista plaçada sus un plan d’arquitectura, sus una mapa, per explicar las letras, los signes, las colors per las qualas s'explica las diferentas partidas o çò qu'es remarcable.
3. Paraulas que son escrichas dins un quadre, o dins una estampa, e que semblan a vegadas sortir de la boca dels personatges
4. Nota explicativa plaçada en bas o en dejós d’un quadre, d’un dessenh.
5. Narracion populara mai o mens inventada e amplificada.
6. (Per iperbòla) Racante mitic.
7. Òbra literària contenent lo raconte de la vida dels sants.
8. (Per extension) Istòria falsa ; messorga ; pachaca.
9. (Figurat) Personatge celèbre, talentós o eroïc qu'atenguèt lo succès, un cèrta notorietat dins un domèni, un mitan.