mentòr

Occitan

Etimologia

Antonomàsia de Mentòr que, dins la mitologia grèga, es lo preceptor de Telemac e l’amic d’Ulisses.

Prononciacion

lengadocian, gascon /menˈtɔɾ/, /menˈtɔɾ/; provençau /mẽⁿˈtɔʀ/, /mẽⁿˈtɔʀ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
mentòr	mentòrs
[menˈtɔɾ]	[menˈtɔɾs]

mentòr masculin, (équivalent femenin: mentòra)

1. Aquel que servís de guida o de conselhièr per qualqu’un.

Traduccions

alemand: coach (en), mentor (en) anglés: Mentor (de), Mentorin (de) basc: catalan: mentor (ca)

espanhòl: mentor (es) francés: mentor (fr) italian: mentore (it) portugués: mentor (pt) lombard: consijer (lmo)