Occitan

Etimologia

Derivat de mica.

Prononciacion

/miˈka/

França (Bearn) : escotar « micar »

Sillabas

mi | car (2)

 Vèrb

micar

  1. Cobrir de raspadura de pan una carn abans de la còire.

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu micar
Gerondiu micant
Participi passat
singular plural
masculin micat micats
femenin micada micadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present miqui
mique[N 1]
micas mica micam micatz mican
Imperfach micavi micavas micava micàvem micàvetz micavan
Preterit miquèri miquères miquèt miquèrem miquèretz miquèron
Futur micarai micaràs micarà micarem micaretz micaràn
Condicional micariái micariás micariá micariam micariatz micarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present mique miques mique miquem miquetz miquen
Imperfach miquèssi miquèsses miquès
miquèsse
miquèssem miquèssetz miquèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu mica ! miquem ! micatz !
Negatiu miques pas ! miquem pas ! miquetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)