objectius
Occitan
Etimologia
Del latin Derivat de objècte amb lo sufixe adjectival -if. Objècte es eissit del latin objectum (« çò qu'es plaçat davant »), participi passat substantiu neutre d’obicere o objicere (« getar, plaçar, presentar davant »), format del vèrb jacere (« getar ») amb lo prefixe ob- (« davant »).
Prononciacion
/ud.d͡ʒet'tjus/
ob | jec | tius | (3)
Forma d'adjectiu
objectius
- Masculin plural de objectiu.
Forma de nom comun
objectius masculin
- Plural de objectiu
Catalan
Etimologia
Del latin Derivat de objècte amb lo sufixe adjectival -if. Objècte es eissit del latin objectum (« çò qu'es plaçat davant »), participi passat substantiu neutre d’obicere o objicere (« getar, plaçar, presentar davant »), format del vèrb jacere (« getar ») amb lo prefixe ob- (« davant »).
Prononciacion
- Oriental: central /ub.ʒəkˈtiw/, balear /ob.ʒəkˈtiw/, /ub.ʒəkˈtiw/
- Occidental: nord-occidental /ob.ʒekˈtiw/, valencià /ob.d͡ʒekˈtiw/
ob | jec | tius | (3)
Adjectiu
objectius
- Masculin plural de objectiu
Nom comun
objectius
- Plural de objectiu