objectiu

Occitan

Etimologia

Del latin Derivat de objècte amb lo sufixe adjectival -if. Objècte es eissit del latin objectum (« çò qu'es plaçat davant »), participi passat substantiu neutre d’obicere o objicere (« getar, plaçar, presentar davant »), format del vèrb jacere (« getar ») amb lo prefixe ob- (« davant »).

Prononciacion

/ud.d͡ʒetˈtju/, /ud.d͡ʒetˈtju/

ob | jec | tiu | (3)

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	objectiu	objectius
	[ud.d͡ʒet'tju]	[ud.d͡ʒet'tjus]
Femenin	objectiva	objectivas
	[ud.d͡ʒet'tiβɔ]	[ud.d͡ʒet'tiβɔs]

objectiu

1. Que concernís l’objècte.
2. (Filosofia) Que ten un rapòrt, que respond a un objècte, que representa un objècte tal coma es dins la realitat, sens pas cap de formacion de la nòtra ment, de las nòstras interpretacions personalas.
   • Un raconte objectiu.
3. (En particular) (Corrent) Al respècte de la realitat e non pas de l'interpretacion.

Traduccions

alemand: anglés: arabi: catalan: chinés: chèc: espanhòl:

francés: grèc: italian: neerlandés: portugués: polonés: rus:

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
objectiu	objectius
[ud.d͡ʒet'tju]	[ud.d͡ʒet'tjus]

objectiu masculin

1. (Filosofia) Tot çò qu'es en fòra del subjècte pensant e observant.
2. (Optica) Veire o lentilha plaçat del costat de l’objècte que se vòl gaitar; a la diferéncia de l’ocular, destinat a èsser plaçat del costa de l’uèlh.
3. Tòca que se vòl cercar a aténher, lo punt ont es prepausat d’arribar, çò que se visa.
4. (Per metonimia) Aparelh fotografic.

Traduccions

alemand: Ziel (de) anglés: objective (en) arabi: عادل (ar) catalan: objectiu (ca) chinés: 一个目标 (zh) chèc: espanhòl: objetivo (es)

francés: objectif (fr) grèc: στόχος (el) italian: obiettivo (it) neerlandés: doel (nl) portugués: objetivo (pt) polonés: obiektyw (pl) rus: цель (ru)

Catalan

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « objectiu »

Etimologia

Del latin Derivat de objècte amb lo sufixe adjectival -if. Objècte es eissit del latin objectum (« çò qu'es plaçat davant »), participi passat substantiu neutre d’obicere o objicere (« getar, plaçar, presentar davant »), format del vèrb jacere (« getar ») amb lo prefixe ob- (« davant »).

Prononciacion

Oriental: central /ub.ʒəkˈtiw/, balear /ob.ʒəkˈtiw/, /ub.ʒəkˈtiw/

Occidental: nord-occidental /ob.ʒekˈtiw/, valencià /ob.d͡ʒekˈtiw/

ob | jec | tiu | (3)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	objectiu	objectius
Femenin	objectiva	objectives

objectiu

1. objectiu

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
objectiu	objectius

objectiu

1. objectiu