paladar

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar palatalem.

Prononciacion

/palaˈða/, /palaˈða/

França (Bearn) : escotar « paladar »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
paladar	paladars
[palaˈða]	[palaˈðas]

paladar masculin (gascon) (lengadocian) (provençau)

1. Paret de la part superiora de la boca.

Variantas dialectalas

• cial de la gòrja (auvernhat)
• ciau de la gòrja (auvernhat)
• palet (lemosin)
• vòuta de la bocha (lemosin)

Sinonims

• cèl de la boca (lengadocian)
• cèu de la boca (gascon) (provençau)

Traduccions

alemand: Gaumen (de) masculin anglés: palate (en) arapaho: wonou'o (arp) bashquir: аңҡау (ba) basc: ahosabai (eu) bobongko: ngarar (bgb) catalan: paladar (ca) masculin espanhòl: paladar (es) masculin

francés: palais (fr) masculin grico: anarìsko (grico) inuktitut: ᕿᓚᒃ (iu) qilak (iu) italian: palato (it) masculin lak: xxини (lbe) portugués: paladar (pt) masculin sami del nòrd: guopmi (se) sard: paladu (sc) masculin

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar palatalem.

Prononciacion

/pələˈða/, /pələˈða/ (oriental), /palaˈða/, /palaˈða/ (nòrd-occidental), /palaˈðaɾ/, /palaˈðaɾ/ (valencian), /palaˈaɾ/, /palaˈaɾ/ (valencian alicantin)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
paladar	paladars
[pələˈða]	[pələˈðas]

paladar masculin

1. Paladar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin vulgar palatalem.

Prononciacion

/palaˈðaɾ/, /palaˈðaɾ/

escotar « paladar »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
paladar	paladares
[palaˈðaɾ]	[palaˈðaɾes]

paladar masculin

1. Paladar.

Portugués

Etimologia

Del latin vulgar palatalem.

Prononciacion

/pɐlɐˈdaɾ/, /pɐlɐˈdaɾ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
paladar	paladares
[pɐlɐˈdaɾ]	[?]

paladar masculin

1. Paladar.
2. Gost.