Occitan

Etimologia

Prononciacion

/'pin.sɔ/

pin | ça (2)

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
pinça pinças
['pin.sɔ] ['pin.sɔs]

pinça femenin

  1. Instrument de brancas articuladas per agafar (sasir) quicòm de pichon o quicòm de pesuc
  2. Mena d'alús / mena de palfèrre
  3. Davant de bata de caval ; davant de fèrre de caval
  4. Cordura per estrechir un vestit
  5. Patas de crustacèus.

Traduccions

Referéncias

Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

 Forma de vèrb

pinça

  1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de pinçar.
  2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de pinçar.

Francés

Prononciacion

/pɛ̃sa/

 Forma de vèrb

pinça

  1. Tresena persona del singular au preterit de l'indicatiu de pincer.