pròva

Occitan

Etimologia

Deverbal de provar eissuit del latin probare (« esprovar, assajar, examinar, verificar, reconéisser, jutjar coma bon, pròbe »)

Prononciacion

• /'prɔβo̞/, /'prɔβo̞/

Sillabas

prò | va (2)

Nom comun

pròva femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
pròva	pròvas
['prɔβo̞]	['prɔβo̞s]

1. Çò qu'establís la veracitat d’una proposicion o d’un fach.
   • Pròvas testimonialas o per testimònis. Pròvas literalas o per escrich. Pròva materiala. Pròva morala.
2. Marca, signe, tesmoniatge.
   • Recebèri d'el una pròva de fisança que'n soi tocat.
3. (algèbra) (aritmetica) Verificacion d’una operacion de calcul, que se fa per l’operacion opausada.
   • La pròva de la division se fa per la multiplicacion.

Derivats

• provar

Traduccions

alemand: Beweis (de) anglés: proof (en) catalan: prova (ca) espanhòl: preuba (es)

francés: preuve (fr) italian: prova (it) polonés: portugués: prova (pt)

Forma de vèrb

pròva

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de provar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de provar