Occitan

Etimologia

Del latin paupĕr.

Prononciacion

/ˈprawβe/

França (Bearn) - Gascon : escotar « praube »

Sillabas

prau | be (2)

 Nom comun e adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin praube praubes
[ˈprawβe] [ˈprawβes]
Femenin prauba praubas
[ˈprawβo] [ˈprawβos]

praube masculin (gascon)

  1. Persona qu'a tot just, o qu'a pas, çò minimum per viure.
  2. fig. Persona per la que se sentís cèrta pietat.
    Adiu praube, praube, Carnaval, tu t'en vas e jo demori. Praube praube, Adiu praube Carnaval! (Cançon tradicionala occitana)

Variantas dialectalas

Antonims

Derivats

Traduccions