sorgir

Occitan

Etimologia

Del latin surgere « s'auçar, se quilhar ».

Prononciacion

lengadocian /suɾˈd͡ʒi/, /suɾˈd͡ʒi/, provençau /suʀˈd͡ʒi/, /suʀˈd͡ʒi/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « sorgir »

Sillabas

sor|gir

Vèrb

sorgir

1. Sortir de tèrra, en parlant de l’aiga d’una sorga.
2. Paréisser a la vista en s'auçar.
3. (maritim) Auçar l'ancora de la mar.
   • Sorgir lo fèrre
4. (figurat) Escàser a l'imprevist, s’auçar subran.

Variantas dialectalas

• surgir (gascon)

Derivats

• sorgiment

Locucions

• sorgir lo fèrre

Sinonims

• gessir

per l'aiga

• avenar
• sorgentar / sorgentar
• sordre

Traduccions

alemand: auftauchen (de) anglés: emerge (en) basc: catalan: sorgir (ca)

espanhòl: surgir (es), echar (es) (l'encora) francés: surgir (fr) italian: sorgere (it) portugués: surgir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin surgere « s'auçar, se quilhar ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « sorgir »

Prononciacion

Oriental: /surˈʒi/, /surˈʒi/

Occidental: nord-occidental /sorˈd͡ʒi/, /sorˈd͡ʒi/, valencian /soɾˈd͡ʒiɾ/, /soɾˈd͡ʒiɾ/, /suɾˈd͡ʒiɾ/, /suɾˈd͡ʒiɾ/

Sillabas

sor|gir

Vèrb

sorgir

1. sorgir ^(oc)