Occitan

Etimologia


Prononciacion

[traw'ka]

França (Bearn) : escotar « traucar »

Sillabas

trau | car (2)

 Vèrb

traucar vb pr.

  1. Far un trauc.
  2. traversar (lemosin)

Derivats

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

modificar

(lengadocian)

Formas impersonalas
Infinitiu traucar


Gerondiu traucant


Participi passat traucat
Formas personalas
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
Indicatiu ieu tu el / ela nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles / elas
Present trauqui/e[2] traucas trauca traucam traucatz traucan
Imperfait traucavi traucavas traucava traucàvem traucàvetz traucavan
Preterit trauquèri trauquères trauquerèt trauquèrem trauquèretz trauquèron
Futur traucarai traucaràs traucarà traucarem traucaretz traucaràn
Condicional traucariái traucariás traucariá traucariam traucariatz traucarián
Subjonctiu ieu tu el / ela nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles / elas
Present trauque trauques trauque trauquem trauquetz trauquen
imperfait trauquèssi trauquèsses trauquès/èsse trauquèssem trauquèssetz trauquèsson
Imperatiu - tu - nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
-
Present trauca trauquem traucatz
  1. Lâ gniorlâ de Lingamiau de Cholet, (naut-lemosin, país limotjaud, Coses)
  2. Èst e nòrd-èst (Cevena, montpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)