vegetar

Occitan

Etimologia

Del latin vegetare.

Prononciacion

lengadocian /bed͡ʒeˈta/, /bed͡ʒeˈta/

gascon /beʒeˈta/, /beʒeˈta/

provençau /ved͡ʒeˈta/, /ved͡ʒeˈta/

Sillabas

ve|ge|tar

Vèrb

vegetar

1. Respirar, se noirir, butar, créisser, en parlant dels arbres e de las plantas; complir las foncions pròprias a la vida dels vegetals.
2. (figurat) Viure d’un biais gaireben inèrt, sens far pas mai que respirar e se noirir.
3. (figurat) Viure dins l’inaccion, o dins una situacion empachativa o escura.
4. En parlant d'una entrepresa comerciala, estagnar, capitar pas a prene vam.

Traduccions

alemand: vegetieren (de) anglés: grow (en), vegetate (en) basc: catalan: vegetar (ca)

espanhòl: vegetar (es) francés: végéter (fr) italian: vegetare (it) portugués: vegetar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin vegetare.

Prononciacion

Oriental: central /bəʒəˈta/, /bəʒəˈta/, balear /vəʒəˈta/, /vəʒəˈta/

Occidental: nord-occidental /beʒeˈta/, /beʒeˈta/, valencian /ved͡ʒeˈtaɾ/, /ved͡ʒeˈtaɾ/, /bed͡ʒeˈtaɾ/, /bed͡ʒeˈtaɾ/

Sillabas

ve|ge|tar

Vèrb

vegetar

1. vegetar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin vegetare.

Prononciacion

/bexeˈt̪aɾ/, /bexeˈt̪aɾ/

Sillabas

ve|ge|tar

Vèrb

vegetar

1. vegetar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin vegetare.

Prononciacion

Portugal /vɨʒɨˈtaɾ/, /vɨʒɨˈtaɾ/

Brasil /veʒeˈta(ɾ)/, /veʒeˈta(ɾ)/

Sillabas

ve|ge|tar

Vèrb

vegetar

1. vegetar ^(oc)